ฟี่, ฟี้ หมายถึง ว. เสียงอย่างเสียงลมรั่วออกจากที่อัดลมไว้ เช่น เสียงปล่อยลมดังฟี้ นอนกรนฟี้.
(โบ) ก. แฝง; อิง; หลีก.
ว. เสียงอย่างเสียงหายใจแรง ๆ เวลาเหนื่อยมาก ๆ, ฟูดฟาด ก็ว่า.
น. ไม้สําหรับใช้เป็นเชื้อไฟ, ลักษณนามเรียกตามลักษณะ เช่นดุ้น อัน ท่อน ชิ้น.
ก. กลับคืนมาใหม่ เช่น ฟื้นความทรงจํา ฟื้นสติ, คืนความรู้สึกเช่น ฟื้นจากสลบ, พลิกกลับขึ้นมา เช่น ฟื้นดิน; ถอนขึ้น เช่นฟื้นมัน.
ก. หายไข้ใหม่ ๆ, เพิ่งจะหายไข้.
ก. กลับมีฐานะดีขึ้น.
ก. คุ้ยเขี่ยหาความที่ควรจะสงบแล้วให้กลับเกิดเป็นเรื่องขึ้นมาอีก,มักใช้ว่า ฟื้นฝอยหาตะเข็บ.